Parę godzin temu ukazał się artykuł na temat zwolnienia przez pewną firmę swojego pracownika. Powodem takiej decyzji było zamieszczenie przez niego, na swoim profilu na Facebooku, linku do artykułu, który nie był przychylny ówczesnemu pracodawcy oraz zamieszczeniu pod nim komentarza „Lubię to”. Cała sprawa nie nabrałaby dużego rozgłosu, gdyby nie to, że firma o której mowa przeżywa ciężki okres. Oczywiście internauci nie tylko rozdmuchali historię, ale również stanęli po stronie zwolnionej osoby. Czy słusznie?

Nie wymieniam nazwy firmy, ani godności zwolnionego pracownika ponieważ nie chcę się uwikłać w pewne niepotrzebne i nacechowane emocjami dyskusje. Bardziej chodzi mi o pewne zjawisko, które obserwujemy w internecie i mediach społecznościowych. Zjawisko, którego nie jest świadoma większość internautów. Chodzi o zacieranie się granicy pomiędzy tym co jest prywatne, a co służbowe.

Prowadząc szkolenie dla przedstawicieli NGO poruszyłem sprawę prywatnego i zawodowego wykorzystywania mediów społecznościowych. Wiele z obecnych osób wyraziło zdziwienie, że ich konto na Facebooku nie jest ich prywatną własnością i powinni uważać na to, co na nim zamieszczają. No cóż, nie o wszystkim mówimy podczas rozmów „face to face”, a jeśli już coś niestosownego powiemy to zazwyczaj nie pozostaje po tym materialny ślad. Internet rządzi się swoim prawem:

What goes on the Internet, stays on Internet.

Czy naprawdę tak trudno pamiętać o tych punktach?